Συναισθηματική εξάρτηση | Αυτοβελτίωση

Όλοι χρειαζόμαστε σχέσεις αγάπης και συντροφικότητας για να έχουμε μια αίσθηση ισορροπίας και πληρότητας.

Κάποιοι όμως εξαρτώνται υπερβολικά από τους άλλους και στηρίζουν σε αυτούς την ευτυχία τους. Μέσα στο τετράδιό καταγράφουμε τις ακόλουθες ερωτήσεις, αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για να τις απαντήσουμε.

Σε ποια από τις παρακάτω κατηγορίες ανήκεις?

Σε αυτόν που θέλει να προσκολληθεί σε κάποιον?

Σε αυτόν που θέλει να έχει το πάνω χέρι και να προσκολλάτε ο άλλος πάνω του?

Και τα δύο?

Μ’ αρέσει να με εξουσιάζουν και να είμαι εξαρτημένη/ος ?

Μήπως μου φαίνεται πιο ασφαλές να παίρνει άλλος τις αποφάσεις για να έχω την «ουρά» μου απ’ έξω από την αποτυχία, να νιώθω πως η ζωή με αδικεί αποκτώντας ένα «άλλοθι», γιατί είναι βολικό ?

Μήπως φοβάμαι να πω τα θέλω μου, να τα καταπνίγω έτσι ώστε μονίμως να μεμψιμοιρώ ?

Μήπως πάλι μ’ αρέσει να εξουσιάζω, να γίνεται το δικό μου, με τον τρόπο που θέλω εγώ και όταν κάποιος προσπαθήσει ή τολμήσει να σηκώσει το ανάστημά του καταρρέω γιατί ξέρω ότι έχω δίκιο? Έχω όμως, δίκιο?

Ποιους ανθρώπους εξουσιάζω?

Ποιος νομίζω ότι με εξουσιάζει?

Συμβαίνουν και τα δύο?

Η συναισθηματική εξάρτηση βρίσκεται μέσα σε όλες μας τις σχέσεις.

Οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές, δεν διαθέτουν συναισθηματική ισορροπία από μόνοι τους. Η ολοκλήρωση μας έρχεται μέσα από τις συντροφικές μας σχέσεις, από την αποδοχή, την κατανόηση, την αγάπη.

Η υπερβολική όμως εξάρτηση είτε από εμάς σε άλλους, είτε από άλλους σε μας, δημιουργεί κτηματικές συμπεριφορές στις σχέσεις .

Όταν γοητεύομαι από έναν άνθρωπο, αρχίζει να δημιουργείται μια σχέση μεταξύ μας , η οποία ξεδιπλώνεται σιγά- σιγά, κερδίζοντας έτσι ο ένας την εμπιστοσύνη του άλλου. Βλέποντας τα σημεία που υπερτερεί ο απέναντί μου σε σχέση με μένα και τα σημεία που μειονεκτεί πάλι σε σχέση με μένα, δημιουργείτε μεταξύ μας ένα κάτοπτρο μέσα από τα μειονεκτήματα- πλεονεκτήματα.

Η ψυχή πάλλετε ανάλογα όταν συναντήσει κάποιον άνθρωπο «κλειδί» για την πρόοδο και την άνοδό της , δηλαδή η έναρξη της εκπαίδευσής, μέσα σε αυτή τη σχέση . Η ψυχή δεν εκλέγει λάθος, άρα καμία σχέση μας δεν είναι τυχαία. Από την πιο απλή με έναν περιπτερά μέχρι και τις πιο σοβαρές σχέσεις μας με συντρόφους, συνεργάτες, φίλους κλπ.

Το Εγώ όταν εισβάλλει μέσα στην όποια σχέση αρχίζει να δημιουργεί κτηματικές συμπεριφορές, με σκοπό και στόχο να αναδείξει εμάς με κάποιο τρόπο και να καταρρίψει τον άλλον . Όταν μέσα σε μία σχέση αρχίζουν τα «αρνητικά» στοιχεία του άλλου να φαίνονται μέρα με τη μέρα, το Εγώ βρίσκει την ευκαιρία και «βαφτίζει» το άτομο με κάθε είδους αρνητικό χαρακτηρισμό, όπως άκαρδος, άδικος κ.ά. Παραθέτουμε στο μυαλό μας όλα τα «καλά» που κάνουμε εμείς για το «καλό» της σχέσης, προσπαθώντας να «φυλακίσουμε» το άτομο που μας ενδιαφέρει, έτσι να νιώθει πάντα υποχρεωμένο για αυτά που εμείς έχουμε κάνει.

Στην πραγματικότητα όμως, εμείς έχουμε ανάγκη από αυτή την υπόδουλη σχέση λόγο της ανασφάλειάς μας , και αναζητάμε συνήθως σχέση εξάρτησης με κάποια στοιχεία του άλλου ανθρώπου. Αρχίζουμε λοιπόν να ακουμπάμε πάνω σ’ αυτό το άτομο, με «ύπουλο» τρόπο.

Αυτό που οφείλω να κατανοήσω είναι ότι η συναισθηματική εξάρτηση με την συναισθηματική ολοκλήρωση έχουν διαφορά.

Όταν υπάρχει εξάρτηση σε μια σχέση, ανεξαρτήτου μορφής, τότε η ξαφνική έλλειψη του ατόμου αυτού από κοντά μου έχει μια ισοπέδωση η οποία κάποιες φορές μπορεί να είναι καθοριστική και καθολική.

Η συναισθηματική ολοκλήρωση τώρα έχει μια διαφορά ουσιαστική, είναι η «τροφή» για την ολοκλήρωση της ψυχής μου. Όταν γνωρίζω τις ελλείψεις μου ως χαρακτήρα, οι σχέσεις που αναζητώ έρχονται να συμπληρώσουν αυτές τις ελλείψεις.

Όπως ακριβώς θα κάνω όταν βγω για ψώνια.

Αν έχω έλλειψη σε κάποια είδη του σπιτιού μου θα βγω να αναζητήσω αυτά. Ούτε θα αγοράζω μόνο παπούτσια, αφού για να έχω ένα ολοκληρωμένο ντύσιμο χρειάζομαι αρκετά πράγματα.

Έτσι λοιπόν μέσα από τις σχέσεις μου με τους περισσότερους ανθρώπους, όταν τις αναζητώ ψάχνω για άτομα που θα μου δείξουν από τι «πάσχω» και τι μου λείπει.

Το Εγώ είναι αυτό, που τις περισσότερες φορές όταν δω την έλλειψή μου να εμφανίζεται στον απέναντί μου, αντί να δουλέψω μαζί της, εναντιώνομαι σ’ αυτήν, με ευκολία αρχίζω την κριτική στα «λάθη» του άλλου.

Όταν κατανοήσω ότι η προβολή του Εαυτού μου βρίσκεται στον απέναντι, τότε έχω αποκτήσει το «κλειδί» για ουσιαστικές σχέσεις με όλους.

Έχεις σκεφτεί γιατί σου μοιάζουν τα παιδιά σου?

Τα παιδιά σου είναι ο καθρέφτης από κομμάτια του Εγώ σου. Από αυτόν τον καθρέφτη μπορείς πιο εύκολα να δεις τα κομμάτια αυτά του δικού σου Εγώ, γιατί τα συναισθήματα αγάπης, αποδοχής, κατανόησης προς αυτά (παιδιά) υπερτερούν και σαφώς δεν έχεις καμία προκατάληψη απέναντί τους. Τα παιδιά έχουν κομμάτια του συζύγου επίσης.

Το «μαγικό ραβδάκι» της ιστορίας είναι να ψάξω αυτά τα κομμάτια σε μένα, να τα δω, να τα αποδεχτώ και να ξεκινήσω να τα δουλεύω ένα-ένα για ισορροπία τόσο δική μου αλλά και όλων των υπόλοιπων . Όταν όλα αυτά τα κομμάτια τα αναγνωρίσω , θα δω περίτρανα τις ομοιότητες που έχω με τους γονείς μου, με τους φίλους, τους συνεργάτες, που αφού τους έχω κρίνει και κατακρίνει αρκετές φορές, θα ανακαλύψω ότι σε κάποιους τομείς λειτουργώ όμοια. Όλοι αυτοί συνθέτουν τον χαρακτήρα μου.

Δεν θα μου κάνει πια, αρνητική εντύπωση το πείσμα ή ότι άλλο, στον απέναντί μου αφού θα δω ότι είναι το καθρέφτισμά μου.

Στο χέρι μου είναι όλα!!!

Η συναισθηματική εξάρτηση και οι προσκολλήσεις είναι αλληλένδετες με τις ανασφάλειες και τις φοβίες.